ایده هایی برای عکاسی از کودکان -21 نکته ساده برای گرفتن عکس هایی عالی از کودکان
البته نمی خواهیم بگوییم که اگر برای رویارویی با این آدم کوچولو ها آماده نباشید، عکاسی از کودکان تجربه ای نگران کننده، غیر قابل پیش بینی، و یا از نظر ذهنی خسته کننده نیست. اما اگر آماده سازی های اولیه را انجام دهید، خوش می گذرد، به وجد می آیید، و وقتی خوب تمامش کنید، طعم رضایت را خواهید چشید.
چگونه از کودکان تصاویر فوق العاده ای بگیریم؟
نکته مهم در عکاسی از کودکان این است که اگر به درستی خودتان را آماده کرده باشید، شانس موفقیتتان را بالا برده اید.
رازی که من به آن پی بردم این است که نباید هیچ گوشه ای از کار را فقط به خاطر اینکه دارید از بچه عکس می گیرید، دست کم بگیرید- به جز سن آنها. بچه ها مثل سگ ها هستند، می توانند در عرض دو ثانیه شک را در شما تشخیص دهند و در القای قدرت رهبری شان نسبت به شما یک ثانیه هم معطل نمی کنند.
حالا نترسید، با هم درستش می کنیم. آدم بزرگ ها ما هستیم.
با توجه به این ها، دریافتم که عکاسی خانوادگی و یا عکاسی از کودکان را خیلی بیشتر از چیزی که فکر می کردم، انجام داده ام. همچنین متوجه شدم که خودم در این زمینه تکنیک هایی را ابداع کرده ام.
دو راه اصلی برای عکس گرفتن از کودکان هست- به صورت رسمی، یعنی به عنوان بخشی از تصاویر خانوادگی، و به صورت مجزا، یعنی در شرایط روزمره زندگی . من برای هردوی این موارد ایده هایی مطرح می کنم، و این کار را با تصویر مجزا و غیر حرفه ای از شرایط زندگی روزمره که در آن کودکان مشغول بازی هستند، آغاز خواهم کرد.
با عکس های غیر حرفه ای و روزمره از کودکان برای آلبوم خانوادگی ای که والدین معمولا انتخاب می کنند، شروع می کنیم. همان تصاویری که ممکن است لب ساحل، و یا طی پیک نیک خارج از شهر، و یا در جشن تولد بچه ها بگیرید.
1 .هم قد خودشان عکس بگیرید
این نکته همیشه اولین و مهمترین نکته من بوده است. پرسپکتیوی که با خم شدن و یا دراز کشیدن روی زمین می گیرید، تصاویر قدرتمندترین ارائه می دهد، تا آنهایی که از بالا به کودکان نگاه می کنند.
همین نکته در مورد حیوانات هم صادق است!
2 .عکاسی را به زنگ تفریح تبدیل کنید
جز در مواردی که باید یک پرتره رسمی بگیرید، از ژست های اجباری و لبخندهای زورکی و نگاه های اجباری به دوربین اجتناب کنید. لبخندی که واقعی باشد، واگیردار است. می توانید با نشان دادن چنین عکسی امتحان کنید ببینید بیننده ناخودآگاه لبخند می زند یا خیر. یک آزمایش بهتر این است که بینید خود بچه ها آن عکس را دوست دارند یا خیر. به جای یک ژست تکراری در مقابل دوربین، به بچه ها بگویید یک کار انجام دهند، یک فعالیت، چیزی که حواسشان را پرت کند و به دوربین توجه نکنند.
بچه ها عاشق پریدن،دویدن، و خودنمایی هستند. سعی کنید زمان عکاسی از کودک را به بازی یا یک چالش فیزیکی تبدیل کنید تا ببینید نتایج کار چقدر طبیعی می شوند. توپ فوتبال، توپ تنیس، و بادکنک وسایل حواس پرت کن بسیار خوبی هستند که خنده های زیاد و قهقهه را هم به دنبال خود می آورند.
برای عکاسی از کودکانی که هنوز چهار دست و پا می روند، همین که کاری کنید دست بزنند، تمام حواس پرتی لازم برای ثبت یک ذوق واقعی را به همراه خواهد داشت. یک اسباب بازی سر و صدا دار هم توجهشان را جلب می کند.
3 .عکس هایتان را بررسی کنید- آیا قصه ای برای گفتن دارند؟
وقتی از کودکان عکس می گیرید، مخصوصا کودکان خودتان، عکس ها را طوری طراحی کنید که یک داستان تعریف کنند. سالها بعد ، بهترین عکس ها همان هایی هستند که خاطرات دلنشینی را به یاد می آورند که باعث می شوند راجع بهشان حرف بزنید.
همین الان می توانید این مساله را با نگاه کردن به عکس های قدیمی خودتان آزمایش کنید.
تا پايان دوران نوجوانی، ظاهر و رفتار کودکان خیلی سریع تغییر می کند. یک عکس از 6 سالگی به تنهایی می تواند حس متعلق به آن دوره را به گونه ای منتقل کند که در عکس های 7 یا 8 سالگی اصلا دیگر وجود ندارد و یا به چیز دیگری تبدیل شده است.
کودک 1 ساله ای که یک خرس عروسکی را بغل کرده، عکس گرفتن با خودروها در 9 سالگی، و یا دغدغه های تیپ و ظاهر در ابتدای نوجوانی؛ همه اینها لحظات ثبت شده حقیقی و شفافی هستند که ماجرا زندگی یک کودک را به تصویر می کشند.
در تصویربرداری از کودکان، ایده هایی که شخصیت فعلی شان را به نمایش می گذارند، بهتر هستند. بنابراین روی عکسی که می خواهید بگیرید فکر کنید، قرار است از چه چیزی عکس بگیرید. در چشمی یا مانیتور دوربینتان یک داستان را قاب بگیرید، نه فقط کودک را.
4 .دیدگاهتان را تغییر دهید
آنچه می خواهم بگویم مثل نکته شماره 1 است، اما اینبار به جای زاویه دید هم قد، همه سطح های دیگر را هم امتحان کنید. پرتره گرفتن در فضای باز محدودیت های کادربندی داخل استودیو را ندارد. همسطح زمین، بالای بالا، از لای در، از بالای یک گل، و یا از بین تنه درختان عکس بگیرید. کادر بندی خلاقانه عکس هایی خلق می کند که نگاه کردن بهشان هیجان انگیز است و بعدا به اشتراک گذاشته می شوند.
5 .سلفی حرفه ای بگیرید
سلفی نباید یکنواخت و خسته کننده باشد، فقط باید کمی بهتر ساماندهی شان کنید تا تصاویر خانوادگی در حضور کودکان متفاوت از آب درآیند.
اغلب دوربین ها قابلیت تصویربرداری با تایمر 10 ثانیه ای را دارند؛ شما در طول 10 ثانیه می توانید خیلی کارها بکنید. از 10 تا 1 شمردن و تلاش برای مشخص کردن جای همه خنده داراست و می توان از این طریق تصاویر بامزه ای گرفت که هم کودکان و هم آدم بزرگ ها بعدها از آن لذت ببرند.
برای دوربینتان یک کنترل از راه دور تهیه کنید. کوچک، سبک، و کم هزینه است اما خیلی پرکاربرد. ما کنترل دوربینمان را همه جا با خودمان میبریم و همیشه هم مورد استفاده مان قرار می گیرد. باعث می شود دیگر لازم نباشد بدوید تا سرجایتان برسید و یا تایمر 10 ثانیه ای را دوباره فعال کنید.
6 .مثل اسپند روی آتش
عکاسی از کودکان در فضای باز نیازمند حرکات سریع است. با استفاده از قابلیت برداشت پشت سر هم و یا حالت برداشت متمادی، صحنه های اکشن ثبت کنید. فعالیت هایی مثل فوتبال، کاراته، ژیمناستیک، پریدن از روی سکوی پرش شنا، و غیره با قابلیت برداشت سریع و پشت هم دوربینتان ثبت شده و به بهترین عکس بدل می شوند.
7 .باهم به کوهنوردی بروید
کودکان را به کوهنوردی های کوتاه و مختصر (و بلندتر برای بچه های بزرگتر) ببرید تا ببینید چقدر فرصت برای گرفتن عکس های بی نظیر از بچه ها زیاد است.
من و شارون هروقت که می توانیم با بچه های دوستانمان این کار را می کنیم چون به طرز بی نظیری حواسشان از دوربین پرت می شود. البته، یک فعالیت سالم هم هست. بچه ها همیشه از ماجراجوی درونشان استقبال می کنند و خواهید دید که از ژست گرفتن در مقابل دوربین هم خیلی لذت خواهند برد.
8 .یک ژست مودبانه را با یک ژست خل بازی عوض کنید
این یکی از نکات جهت پیشگیری از موفق نشدن در عکاسی از کودکان است. ما از این استراتژی هم در استودیو و هم در شرایط روزمره استفاده می کنیم.
گاهی کودکان به طرز لجوجانه ای خسته می شوند و برای گرفتن عکس های خانوادگی همکاری نمی کنند. ما با مذاکره (و یا رشوه دادن) این مساله را حل می کنیم- برای مثال می گوییم اگر درست ژست بگیری، بعدش همه ما اداهای خنده دار در می آوریم و عکس می گیریم. همیشه هم جواب می دهد!
9 .چیزی نیست که به آن بخندی؟ پس نخند!
کودکان هم مثل آدم بزرگها گاهی حس و حال خندیدن ندارند. به جای آنکه آنها را مجبور به زورکی خندیدن کنید، سعی کنید ازشان بخواهید بی حرکت بمانند، به دوربین نگاه کنند، اما ازشان بخواهید که عمدا لبخند نزنند.به شخصه دیده ام که اینکار احساس آرامش و همدردی ایجاد می کند و به یک تصویر خارق العاده منجر می شود. به نظر می رسد برای کودکان درخواست عجیبی باشد- که نخندند- اما حقیقت این است که آنها کنجکاو می شوند که انجامش ندهند.
10 .زیادی روی قابلیت "کوداک مومنت" وقت نگذارید
تمایلی در همه عکاسان هست-من هم به نوبه خودم مجرم هستم، که عکس کودکان بی نقص، کلاسیک، خوشحال و خندان باشد –همان "کوداک مومنت". اما اغلب لحظات یکهویی بین ژست های برنامه ریزی شده هستند که آن عکس هنری با بار شخصیت فرد را برایتان به ارمغان می آورند؛ همانهایی که روی لب همه لبخند می آورند.
حتی اگر قصد دارید عکسی با ژست مشخص از یک خانواده و کودکانشان بگیرید، باید آگاه باشید که عکس های قبلی و بعدی سرشار از لحظات شگفت انگیز و ناب هستند. انگشتتان را روی دکمه شاتر نگه دارید، هوشیار باشید، و این لحظات را به محض رخ دادن شکار کنید.
11 .درست ارتباط برقرار کنید
درست است که میخواهید از کودک عکس بگیرید اما اشتباه نکنید و با آنها مثل زیردست صحبت نکنید. هیچوقت بالای سرشان نایستید با والدینشان صحبت کنید، در حالی که آنها را نادیده میگیرید.اگر کودک را در همه مراحل با رفتاری محترمانه دخیل کنید، نتایج و بازخورد بسیار بهتری خواهید گرفت.
درست در ابتدای ملاقات به کودک بگویید "سلام"، خودتان را معرفی کنید و توضیح دهید که شما همان عکاسی هستید که ازشان عکس خواهید گرفت. یادتان نرود دستیارتان یا هر کسی که سر صحنه حضور دارد را معرفی کنید و توضیح بدهید چرا آنجا هستند.
ملاقات با یک غریبه و اینکه آنها از شما عکس بگیرند، برای آدم بزگ ها کمی اضطراب آور است، چه برسد به کودکان، بنابراین یادتان باشد با برقراری ارتباط درست، کارتان را ساده تر کنید.
12 .چرخه توجه
وقتی صحبت از گرفتن پرتره های خانوادگی می شود، بخصوص با وجود بچه های کوچک، بهتر است چرخه توجه کوتاه تری داشته باشید. بعضی بچه ها 20-30 ثانیه هوشیارانه به شما توجه می کنند بنابراین سریع و دقیق عمل کنید. اگر بیشتر از این گیرتان آمد، چه بهتر.
نور، کادر، و زوایا را از قبل بررسی کنید تا زمانی که کودک در جایش قرار گرفت، کاملا آماده گرفتن عکس باشید.
13 .از تشویق کمک بگیرید
پرتره رسمی چه از کودک باشد چه از آدم بزرگ، مثبت بودن به کارتان می آید.
احتمال اینکه سوژه از همان ابتدا در مقابل دوربین کمی عجیب و غریب، غیر طبیعی، و یا فقط متوجه خودش باشد وجود دارد، بنابراین با کمی همدردی می توانید مقدار زیادی از راه را بروید. در حین عکس گرفتن، جملاتی مثل "این خیلی خوبه، همینو نگه دار" یا "چه لبخند خوشگلی" کمک می کند کودکان آرام شده و احساس کنند دارند کارشان را خوب انجام می دهند.
14 .بازخورد تصویری
وقتی از بچه ها عکس مدرسه ابتدایی شان را می اندازم، همیشه هستند دانش آموزان خجالتی و نگرانی که نمی دانند قضیه از چه قرار است.
شاید از نظر ما بچه مدرسه ای ها باید به راحتی متوجه شوند چرا در مدرسه از آنها عکس گرفته می شود، درحالیکه کل این داستان برایشان مثل یک راز بوده و کمی گیج کننده است. خیلی هایشان هیچوقت قبلا صحنه آرایی عکاسی حرفه ای را ندیده اند. نشان دادن اولین تصویر بر روی صفحه نمایش دوربین به این کودکان، همیشه کم می کند. امکان ندارد لبخند نزنند و عکس العملی به معنای "آهان، فهمیدم داریم چیکار می کنیم" نشان ندهند. نمایش تصویر بر روی صفحه نمایش دوربین به بچه ها کمک می کند درک کنند چه اتفاقی دارد می افتد.
15 .ارتباط تصویری
عکس گرفتن از بچه ها در موقعیت های رسمی مثل استودیو و یا عکس برداری با ژست های از قبل تعیین شده، آنها را در موقعیتی قرار می دهد که برایشان دادن عادی نیست. برای کمک به کودک طی فرایند عکاسی و جلوگیری از سردرگمی، ارتباط برقرار کردن شما به عنوان عکاس نقش به سزایی بازی می کند.
وقتی از کودک درخواست یم کنید ژستش را عوض کند، به صورت عملی نشان دادن ژست ها، خیلی موثرتر از به صورت کلامی فرمان دادن است. برای مثال، اگر م از کودک می خواهم که شانه اش را به سمت چپ بچرخاند، خودم شانه ام را به سمت چپ می چرخانم و سپس از او می خواهم این کار را انجام دهد. اگر می خواهم سرشان را بالا بیاورند، دستم را زیر چانه خودم می گذارم و بالا بردن سر را نشان می دهم و می خواهم همین کار را بکنند. اگر می خواهم صاف بنشینند، پشتم را صاف می کنم و خودم را بالا می کشم.
ارتباط تصویری در عکاسی از کودکان خیلی خیلی مهم است.
16 . سر صحبت را باز کنید
گپ زدن با کودکان در حین عکاسی و کمی راجع به آنها اطلاعات گرفتن کم می کند آرام شوند. در جلسات عکاسی در مدرسه زمانی که رای هر دانش آموز دارم خیلی کوتاه است و فرصتی است که ببینم چه جور مکالمه های دو نفره بهتر جواب می دهند.
من معمولا سوال های بی خطری می پرسم؛ مثل "امروز مدرسه چطور است؟". یا می پرسم، "امروز در کلاس چی یاد می گیرید؟" که قطعا جوابی بیشتر از یک کلمه دارد. فوتبال معمولا موضوع قابل اطمینانی است –خیلی از بچه ها برنامه نود را دنبال می کنند که اشاره کردن به آن سر صحبت را باز می کند تا ما برداشت را هماهنگ کنیم.
کلک کار در انتخاب موضوعاتی است که آنها بشناسند و بتوانند به درستی در موردش جواب بدهند.
17 .حواستان به کثیف بودن بینی باشد
اغلب در عکاسی کودکان شاهد آبریزش بینی، چهره بغض کرده، موی به هم ریخته، از این جور پیشامدهای روزمره هستیم. بیشتر این مشکلات با دستمال مرطوب، یک جعبه دستمال، و یا یک شانه حل می شوند، بنابراین این چیزها و یک دستیار را دم دست داشته باشید تا در صورت لزوم به کمکتان بیایند.
والدینی که بچه هایشان نامرتب از خانه بیرون می روند، بابت اینکه ما قبل از گرفتن عکس بچه را مرتب و تمیز کرده بودیم، سپاسگذار بودند.
18 .در صورت استفاده از لنز با زاویه باز، نزدیک تر بروید
تله فوتو یا لنز زاویه باز؟ کدام برای عکاسی از کودکان بهتر است؟
هیچکدام. هر دو این ها مزایا و معایبی دارند و وقتی نوبت به عکاسی از کودک می رسد، عکاسان مختلف سلایق مختلفی دارند.
من به شخصه روی لنز زاویه باز و عکاسی از فاصله نزدیک تعصب دارم. عکس هایی که از فاصله نزدیک تر گرفته می شوند، حس صمیمیت و ارتباط با بیننده را منتقل می کنند که به نظر من حقیقی است. من عکسی از کودک را دوست دارد که آنقدر از نزدیک گرفته شده است که انگار کودک در داخل لنز نشسته است.
تحریفی که لنز زاویه باز از نزدیک فراهم کرده و تصاویر جالبی از زوایای مختلف می سازد را دوست دارم.
19 .روی چشم ها تمرکز کنید
فوکوس مترینگ را روی چشمان کودک تنظیم کنید. چشمی که به دوربین نزدیک تر است را انتخاب کنید (در صورت امکان).
20 .قانون سه سه تا
عکس گرفتن از کودکان دلیل نمی شود قوانین اولیه مثل قانون سه سه تا را فراموش کنید. حتی اگر از کودک خودتان برای مصارف شخصی عکس می گیرید، هیچ دلیلی وجود ندارد که آن عکس هم هنری و حرفه ای نباشد.
21 .صبر مایه سعادت است
در آخر، همیشه به هنگام عکاسی از کودکان یادتان باشد که آنها هنوز بچه هستند.cزود کلافه می شوند، و یا حواسشان پرت می شود. کودکان پرانرژی به جای آنکه بنشینند، دائما می دوند بنابراین این شمایید که باید برنامه تان را تطبیق دهید. صبور باشید. او فقط یک بچه است.
